Chantal Maillard

1951 – , Bélgica/España

Deseé alguna vez que un poeta me amase …

Deseé alguna vez que un poeta me amase
Ahora duelen sus poemas en mi cuerpo‚
algo de mí que en él se reconoce hasta quebrar la imagen
de todo lo que fui.
Ahora deseo que me amase tanto que dejara de amarme
y sus palabras fuesen nieve
que el sol de junio fundiese entre mis pechos‚
allí donde su aliento insiste en acallar
esta tristeza antigua que siempre me acompaña.

Recreación de algunas escenas de Un perro andaluz

Tłum. Ada Trzeciakowska

Zapragnęłam kiedyś by pokochał mnie poeta…

Zapragnęłam kiedyś by pokochał mnie poeta
A teraz jego wiersze bolą moje ciało,
coś ze mnie co w nim się rozpoznaje niszczy obraz
wszystkiego czym byłam.
Teraz pragnę by kochał mnie tak bardzo, aż kochać by przestał
a jego słowa śniegiem by się stały,
który czerwcowe słońce stopiłoby w mej piersi,
tam, gdzie jego oddech uśmierzyć by chciało
pradawny smutek, który towarzyszy mi od zawsze.