1931-2015, Suecia
Probablemente, el poeta es empleado por el inconsciente colectivo, como almacenista lírico en una corporación humana llamada «Memoria».
Tommy Olofsson
Trad. F. J. Uriz
Noche de diciembre, 72
Aquí llego yo, el hombre invisible, tal vez empleado
en una gran Memoria para vivir justo ahora. Y paso en coche
ante la blanca iglesia cerrada — dentro hay un santo de madera
sonriente, desamparado, como si le hubiesen quitado las gafas
Está solo. Todo lo demás es ahora, ahora, ahora. La ley de la gravedad
que nos empuja
a ir al trabajo por el día y a la cama por la noche. La guerra.
Instalaciones de Do-Ho Suh
Poeta jest przypuszczalnie zatrudniony przez zbiorową nieświadomość jako liryczny pracownik magazynu w zwykłej ludzkiej korporacji «Pamięć«.
Tommy Olofsson
Tłum. Leonard Neuger
Wieczór grudniowy 1972
A oto ja, niewidzialny człowiek, zatrudniony może
przez jakąś wielką Pamięć by żyć właśnie teraz. No i mijam
zamknięty na cztery spusty biały kościół, w którym stoi świątek
uśmiechnięty, bezradny jakby mu odebrano okulary.
Samotny. Wszystko inne jest teraz teraz teraz. Prawo ciążenia
które wtłacza nas
w pracę za dnia i w łóżko nocą. Wojna.
The poet is probably employed by the collective unconscious, as a lyrical warehouse worker in the general human corporation «Memory»
Tommy Olofsson
Transl. Robin Fulton
Here I come, the invisible man, perhaps employed
by a Great Memory to live right now. And I am driving past
The locked-up white church—a wooden saint stands
smiling, helpless, as if they had taken away his glasses.
He is alone. Everything else is now, now, now. The law of gravity
presses us
against our work by day and against our beds by night. The war.
Poeten är antagligen anställd av det kollektivt omedvetna, som lyrisk lagerarbetare på det allmänmänskliga aktiebolaget »Minne«.
Tommy Olofsson
Decemberkväll -72
Här kommer jag den osynlige mannen, kanske anställd
av ett stort Minne för att leva just nu. Och jag kör förbi
den igenbommade vita kyrkan – därinne står ett helgon av trä
leende, hjälplös, som om man tagit ifrån honom glasögonen.
Han är ensam. Allt det andra är nu, nu, nu. Tyngdlagen som
pressar oss
mot arbetet om dagen och mot sängen om natten. Kriget.
ADA LÍRICA 