1913-2000, Reino Unido (Gales)
Trad. Ada Trzeciakowska
la señal
Casgob, decía, 2
millas. Pero nunca fui
allí; lo dejé como un adorno
en el estante de la mente, cubierto
con el polvo de
sus veranos; un lugar a dieta
de los ecos de las campanas
calladas y las voces
de los niños; blanca es la arquitectura
de sus nubes, inmóvil
la luz del sol. Así fue
mejor, necesito un museo
para almacenar las partículas
más frágiles del sueño. El tiempo
es un camino principal, la eternidad
el desvío que no tomamos.
Fotos propias. El Museo Shōmei Yō en el pueblo de Minamiaso, prefectura de Kumamoto, exhibe los dibujos originales del ilustrador, Shōmei Yō (1946) y los recrea en el paisaje. Al abrir la puerta blanca desde el museo, se sale a una pradera de 66.000 m2. Subiendo la colina hacia el árbol solitario, sentado en un banco y contemplando la grandeza de la naturaleza, uno se siente como si estuviera suspendido dentro de una obra de arte.
Zdjęcia własne. Muzeum Shōmei Yō w mieście Minamiaso, w prefekturze Kumamoto, prezentuje oryginalne rysunki ilustratora Shōmei Yō (1946) i odtwarza je w przyległym terenie. Otwierając białe drzwi od strony muzeum, wychodzimy na łąkę o powierzchni 66 tys. m2. Wspinając się na wzgórze w kierunku samotnego drzewa, siadając na ławce i kontemplując wspaniałość natury, ma się wrażenie, że jest się zawieszonym wewnątrz dzieła sztuki.
Tłum. Andrzej Szuba
Drogowskaz
Casgob – czytam – 2
mile. Ale nigdy tam
nie byłem; tkwi jak
bibelot na półce pamięci,
pokryty kurzem lat;
miejsce na diecie
echa zamilkłych
dzwonów i dziecięcych
głosów; biała jest architektura
jego chmur, nieruchome
promienie słońca. Tak było
najlepiej. Potrzebne mi muzeum
do gromadzenia co wątlejszych
drobin snu. Czas to
droga główna, wieczność –
zakręt, którego nie bierzemy.
THE SIGNPOST
Casgob, it said, 2
miles. But I never went
there; left it like an ornament
on the mind’s shelf, covered
with the dust of
its summers; a place on a diet
of the echoes of stopped
bells and children’s
voices; white the architecture
of its clouds, stationary
its sunlight. It was best
so, I need a museum
for storing the dream’s
brittler particles in. Time
is a main road, eternity
the turning that we don’t take.
