Categoría: W. S. Merwin

W. S. Merwin

1927- 2019, EE. UU.

Trad. Ada Trzeciakowska

Reconocimiento

El pájaro de ceniza ha aparecido en la ventana
y los caminos se darán la vuelta, enlutados.
A qué distancias sobrevivimos, el fuego
con su única ala
y yo con mi corazón ennegrecido.

Volví a casa como una telaraña a su araña
para sonsacar de las moscas de la casa
sus canciones. Entré
en los espejos llenos de cicatrices como cajas de cerillas,
la mirada de los marcos y el tic-tac
en las vigas. Las sombras
habían crecido mucho y se aferraron
a las faldas de las lámparas.
Nada
recordaba quién era yo.

Los muertos giran en sus cerraduras y
me despierto como una mano en un pomo. Mañana
avanza sobre las paredes viejas, y allí
está mi abrigo lleno de oscuridad en su sitio
en la puerta.
Bienvenida a casa,
memoria

Polaroids de Andréi Tarkovsky

Tłum. Ada Trzeciakowska na podst. tłum. Franka Wygody

ROZPOZNANIE

Ptak z popiołu pojawił się w oknie,  
drogi odwrócą się w żałobie.  
Tyle razem przeszliśmy, ogień  
ze swym skrzydłem  
i ja z mym osmalonym sercem.  

Wróciłem do domu jak nić do pająka  
by wydobyć od domowych much
ich piosenki. Wszedłem
przez lustra całe w bliznach jak pudełka zapałek,  
spojrzenia ram i tykanie  
wśród belek. Cienie  
bardzo urosły i trzymają się  
spódnic lamp.  
Nic  
nie pamięta, kim byłem.  

Umarli obracają się w zamkach, a  
ja budzę się jak dłoń na klamce. Jutro  
maszeruje na stare mury, a tam mój  
płaszcz pełen ciemności wisi na swoim miejscu
na drzwiach.  
Witaj w domu,
pamięci.

Recognition

The bird of ash has appeared at windows
And the roads will turn away, mourning.
What distances we survived, the fire
With its one wing
And I with my blackened heart.

I came home as a web to its spider,
To tear the flies of my household
Their songs. I walked
In on the mirrors scarred as match-boxes,
The gaze of the frames and the ticking
In the beams. The shadows
Had grown a lot and they clung
To the skirts of the lamps.
Nothing
Remembered who I was.

The dead turn in their locks and
I wake like a hand on a handle. Tomorrow
Marches on the old walls, and there
Is my coat full of darkness in its place
On the door.
Welcome home,
Memory.

W. S. Merwin

1927- 2019, EE. UU.

Trad. Ada Trzeciakowska

Las montañas

Hay días cuando pienso que el futuro se pone
detrás de las montañas
entonces me acuesto
temiendo las partidas

y una pesada
red cae sobre mí cuando me despierto
lejos
lejos en la noche
desplazado
y todo el aire
alrededor de mí te llora
aun
cuando tú sigues allí

y el perro ladra
detrás de eso
a una distancia desconocida

sin parar

Tłum. Frank Wygoda

Góry

Są takie dni gdy myślę że przyszłość zachodzi
za górami
wtedy układam sam siebie
bojąc się odejść

i ciężka
sieć na mnie spada gdy się budzę
daleko
daleko w nocy
przeniesiony
i całe powietrze
wokół płacze za tobą
nawet
gdy wciąż tam jesteś

i pies szczeka
poza tym
w nieznanej odległości

dalej i dalej

Fotos propias

The Mountains

There are days when I think the future sets
beyond the mountains
then I lay me down
 in fear of departures

and a heavy
net drops on me when I wake
far
far in the night
borne on
and the whole air
around me crying for you
even
when you are still there

and a dog barking
beyond it
at an unknown distance

on and on

W. S. Merwin

1927- 2019, EE. UU.

El cielo oriental evoca la muerte porque su luz resulta cómoda en la oscuridad, como la muerte y la luna, brilla con una luz reflejada. ¿Pero qué luz puede reflejar la muerte? La respuesta más fácil es que esa muerte es un reflejo de la conciencia individual del hombre, y esta respuesta nos ayuda a explicar por qué un ser se convierte en la sombra de la mente. En una lectura más profunda, podemos interpretar a la muerte como un tenue reflejo de la nada en “las raíces de cosas” que usa la muerte para “cosechar” el ser en sí mismo. El ser entonces es la sombra no solamente porque sus comportamientos bloquean la luz, sino porque esa luz proporciona una perspectiva radicalmente nueva de lo insustanciales que son el yo y el cuerpo en realidad. Cuanto más atentos a las necesidades del mundo estamos, más amplia y profunda es la sombra.

(de Charles Alieri «Situating Merwin’s poetry since 1970» en W.S. Merwin; Essays on the Poetry)

Trad. Ada Trzeciakowska

De noche mirando al este

Muerte
Mano blanca
Las polillas vuelan en la oscuridad

Te tomé por la luna saliendo

De qué es la luz que
reflejas entonces

Pareciera venir de las raíces de cosas
Esta luz pálida* en la cual

No tengo sombra salvo yo mismo

*Harvest moon es la última luna llena de agosta que coincide con la cosecha (harvest)

Tłum. Frank Wygoda

W nocy patrząc ku wschodowi

Śmierć
Biała ręka
Ćmy się zlatują w mroku

Wziąłem cię za wschodzący księżyc

To czyje światło
Odbijasz

Jakby się brała z korzeni rzeczy

Ta poświata w której
Nie mam cienia prócz siebie

Fotogramas de Jauja de Lisandro Alonso (2014)

The poem is almost the direct opposite of «Daybreak»: here the dusk is an open doorway out of life; its palé, expansive stillness quietly mocks as it complementa the glories of the sunset. The eastern sky evokes death because its light seems at home in the encroaching darkness; like death and the moon, it shines with reflected light. But whose light docs death reflect? The simplest answcr is that death is a reflection of man’s individual consciousness, and this answcr helps explain why the individual self becomes the mind’s shadow in the last line. Selfhood blocks the mind from that lunar light. On a deeper level, though, death is also a dim reflection of an absolute nonbeing at «the roots of things» which uses death to har- vest being unto itself. The self then is shadow not only because its characteristic activities block the light, but because that light pro¬vides a radically new perspective on how insubstantial the self and its body really are. The more one holds to the necessities of the world the wider and deeper the shadow.

(from Charles Alieri «Situating Merwin’s poetry since 1970» en W.S. Merwin; Essays on the Poetry)

Looking East at Night

Death
White hand
The moths fly at in the darkness

I took you for the moon rising

Whose light then
Do you reflect

As though it came out of the roots of things
This harvest pallor in which

I have no shadow but myself

Leonora Carrington The Giantess (1947)

W. S. Merwin

1927-2019, EE.UU.

Trad. Jeannette Lozano Clariond

A las cenizas

Todos los árboles verdes
te entregan sus anillos
las anchurosas
cortezas de los años
tarde y pronto proyectan
sobre ti sus frondas
que inesperadas se marchan
para no aparecer
tal como son de nuevo

Oh estación tuya
desde la cual ha partido
hacia el fuego
lejos de las verdes voces
y los días de verano
lejos de los nombres
pronunciados y las palabras entre ellos
las noches entrelazadas las manos
la esperanza las caras
esas edades en círculos que danzan
en llamas como ahora las vemos
después
aquí ante ti

Oh tú sin
principio imaginable
sin final previsible
tú de quien una vez fuimos hechos
antes de conocernos a nosotros mismos

en esta estación nuestra

Una serie de referencias y retroalimentaciones formales y reflexivas alrededor del concepto del tiempo entre Hitchcock, Chris Marker, Terry Gilliam.

Tłum. Ada Trzeciakowska

Do popiołów

Wszystkie zielone drzewa
tobie oddają swe pierścienie
poszerzające się
koła swych lat Tobie
prędzej czy później poddadzą
swe korony
Tobie i kiedy przeminą
nie powrócą
nigdy więcej takie same

O czasie twój
od którego teraz nawet
ogień odsunął się
z dala od zielonych głosów
i letnich dni
z dala od wypowiedzianych
imion i słów między nimi
nocy splecionych dłoni
nadziei i twarzy
a wieki zakreślając koła tańczą
w płomieniach takie jakimi je widzimy teraz
po wszystkim
tu przed tobą

O ty bez
pojmowalnego początku
bez przewidywalnego końca
ty z którego kiedyś zostaliśmy ulepieni
nim poznaliśmy się sami

w tym czasie naszym własnym

To Ashes

All the green trees bring
their rings to you
the widening
circles of their years to you
late and soon casting
down their crowns into
you at once they are gone
not to appear
as themselves again

O season of your own

from whom now even
the fire has moved on
out of the green voices
and the days of summer
out of the spoken
names and the words between them
the mingled nights the hands
the hope the faces
those circling ages dancing
in flames as we see now
afterward
here before you

O you with no
beginning that we can conceive of
no end that we can foresee
you of whom once we were made
before we knew ourselves

in this season of our own

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Ada Trzeciakowska

Una puerta

Caminas

cargando sobre tus hombros
una puerta de cristal
de alguna casa por encontrar

no tiene picaporte

no la puedes asegurar
ni la puedes apoyar
y rezas por favor no dejes que
caiga por favor por favor 
no me dejes
soltarla

porque te ahogarías en los pedazos
como en el agua

entonces sigues caminando con las manos heladas 
adheridas a las alas de cristal
con el viento
mientras que debajo de la puerta junto a los pies
los cielos están marchando 
como agua baja dentro de la campana

aquellos cielos te están buscando
lo han abandonado todo
quieren que los recuerdes

quieren escribir una última frase
sobre ti
ti
sin embargo se va borrando

necesitan tus oídos
y no puedes oírlos

necesitan tus ojos
pero no puedes mirar hacia arriba
ahora

necesitan tus pies oh
necesitan tus pies
para continuar

han mandado a por ti sus pájaros oscuros
cada uno el último
como una sombra de puertas llamando llamando
fluyendo
en otra dirección

y eso suena a despedida

Broken mirrors por Bing Wright

Tłum. Franek Wygoda

Drzwi

Idziesz

niosąc na ramionach 
szklane drzwi 
do jakiegoś nieznalezionego domu

nie ma klamki

nie możesz ich ubezpieczyć 
ani postawić

i modlisz się błagam żebym nie 
upadł błagam żebym 
ich nie 
upuścił

bo byś utonął w kawałkach 
jak woda

więc idziesz z rękami przymarzniętymi 
do szklanych skrzydeł 
na wietrze 
gdy przez drzwi w czasie wraz z twymi stopami 
maszerują niebiosa 
jak woda w dół kielicha dzwonu

te niebiosa cię szukają 
rzuciły wszystko 
chcą byś o nich pamiętał

chcą wypisać jakąś ostatnią frazę 
na tobie 
tobie 
ale ciągle je zmywa

potrzebują twoich uszu 
ale ich nie słyszysz

potrzebują twoich oczu 
ale teraz nie możesz patrzeć 
w górę

potrzebują twoich stóp oh 
potrzebują twoich stóp 
by iść dalej

wysłały po ciebie swoje ciemne ptaki 
a każdy ostatni 
jak cienie drzwi wołają wołają 
szybują 
w przeciwną stronę

i brzmi to jak pożegnanie

A Door

You walk

carrying on your shoulders 
a glass door 
to some house that’s not been found

there’s a no handle

you can’t insure it
can’t put it down

and you pray please let me not
fall please please let
me not drop 
it

because you’d drown like water
in the pieces

so you walk on with yours hands frozen
to your glass wings
in the wind
while down the door in time with your feet
skies are marching
like water down the inside of a bell

those skies are looking for you
they’ve left everything
they want you to remember them

they want to write some last phrase
on you
you
but they keep washing off

they need your ears
you can’t hear them

they need your eyes 
but you can’t look up
now

they need your feet oh
they need your feet
to go on

they send out their dark birds for you
each one the last
like a shadow of doors calling calling
sailing 
on the other way

so it sounds like good-bye

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU.

Trad. Jorge Esquinca

Vixen (Zorra)

Cometa de quietud princesa de lo que ha terminado
alta nota sostenida sin temblor sin voz sin sonido
aura de completa oscuridad guardiana de los secretos guardados
de las historias destruidas de los sueños en fuga de las frases
nunca dichas con palabras vigilante del curso que fue río
tacto de su piel sibila de lo extinto
ventana hacia el oculto lugar y el otro tiempo
al pie del muro junto al camino paciente nada esperabas
en la luna llena de otoño a la hora en que nací
ya no se enciende tu llama cuando me miras
eres aún más tibia que la luz de la luna su brillo en ti
aún hoy incólume aún hoy perfecta
como siempre ahora que tus garras leves corren
en la noche sin respiro en el puente sin retorno te recuerdo
al escucharte las plantas de mis pies respondieron
al verte desperté me escapé del calendario
de los prejuicios y de las contradicciones
que eran mi vida y de todas las mentiras en derrumbe
mientras dure hasta que algo de lo que fuimos
termine cuando ya no seas nada
deja que vuelva a verte sobre el muro
y antes de que el jardín se extinga y los bosques sean imágenes
apagándose en una pantalla deja que mis palabras encuentren 
su lugar en el silencio que sigue a los animales 

Tłum. Franek Wygoda

Lisica

Kometo bezruchu księżniczko tego co skończone 
wysoka nuto trzymana bez drżenia bez głosu bez dźwięku 
auro kompletnej ciemności strażniczko strzeżonych sekretów 
zniszczonych opowieści zbiegłych snów zdań 
nigdy nie ujętych w słowa wachto tam gdzie spłynęła rzeka 
dotyku jej powierzchni wyrocznio tego co zgasło 
okno na ukryte miejsce i inny czas 
u podnóża muru koło drogi cierpliwa nie czekająca 
w świetle jesiennego księżyca w pełni w godzinie mych narodzin 
już nie wybiegasz jak płomień na mój widok 
wciąż jeszcze jesteś cieplejsza niż blask księżyca co na ciebie pada 
nawet teraz nietknięta nawet teraz doskonała 
taka jak zawsze i dziś gdy twe lekkie łapy przemierzają 
noc bez tchu po moście bez przeciwnego końca pamiętam cię 
gdy cię usłyszałem podeszwy mych stóp dały odzew gdy 
cię ujrzałem zbudziłem się i wymknąłem z kalendarzy 
z wyznań wiary w różnice i sprzeczności 
które były mym życiem i z wszystkich rozsypujących się fikcji 
dopóki to trwało dokąd to coś czym byliśmy 
się nie skończyło kiedy już nie jesteś niczym 
pozwól mi uchwycić widok ciebie znów skaczącej przez mur 
i nim ogród zginie a lasy staną sie cyframi 
migającymi na ekranie niech moje slowa znajdą swoje 
miejsce w ciszy po zwierzętach

Vixen

Comet of stillness princess of what is over
       high note held without trembling without voice without sound
aura of complete darkness keeper of the kept secrets
       of the destroyed stories the escaped dreams the sentences
never caught in words warden of where the river went
       touch of its surface sibyl of the extinguished
window onto the hidden place and the other time
       at the foot of the wall by the road patient without waiting
in the full moonlight of autumn at the hour when I was born
       you no longer go out like a flame at the sight of me
you are still warmer than the moonlight gleaming on you
       even now you are unharmed even now perfect
as you have always been now when your light paws are running
       on the breathless night on the bridge with one end I remember you
when I have heard you the soles of my feet have made answer
       when I have seen you I have waked and slipped from the calendars
from the creeds of difference and the contradictions
       that were my life and all the crumbling fabrications
as long as it lasted until something that we were
       had ended when you are no longer anything
let me catch sight of you again going over the wall
       and before the garden is extinct and the woods are figures
guttering on a screen let my words find their own
       places in the silence after the animals

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Sandra Toro

Luz resonante

Cuando estaba aprendiendo a leer, me imaginaba
que los puentes tenían algo que ver con los pájaros
y con lo que parecían ser jaulas, pero yo sabía
que no eran, debió haber sido otoño
cuando la luz polvorienta destellaba desde los cables del tranvía
y esos lugares anaranjados se incendiaban en las imágenes
De hecho ahora es otoño días claros
no lejos del mar con un viento leve que husmea
el pasto seco que ayer era verde
el maíz vacío parado temblando y un plumón
de flores fantasma velando los campos anónimos
y en todas partes hay colores de los que no puedo
apartar la vista, rojos incluso los arroyos anchos
el rojo es la estación de los pájaros que migran
que vuelan de noche sintiendo cómo gira la tierra
abajo y yo me desperté en la ciudad al oír
las notas del canto del chorlito una y otra vez
antes de dormirme y allí lejos, río abajo
resonando en grupo cerca de la costa
los puentes más largos abrieron sus delicadas alas.

Tłum. Ada Trzeciakowska

Echo światła

Kiedy uczyłem się czytać wyobrażałem sobie
że mosty łączy coś z ptakami
i upodabnia je do klatek choć wiedziałem
że nimi nie są to chyba było jesienią
pełne pyłu światło rozbłyskiwało nad trakcjami tramwajów
i te pomarańczowe miejsca płonęły na obrazach
teraz w rzeczy samej jest jesień jasne
dni w pobliżu morze lekki wiatr węszy
nad suchymi trawami zielonymi wczoraj
pusta kukurydza stoi trzęsąc się a puch
widmowych kwiatów przysłania zapomniane pola
i wszędzie barwy od których nie mogę oderwać
oczu, czerwień nawet na szerokich strumieniach
czerwień jest porą odlatujących ptaków
lecących nocą czujących obracającą się ziemię
pod sobą i obudziłem się w mieście słysząc
śpiewy sieweczki raz za razem
zanim zasnąłem a tam w oddali nad rzeką
gromadząc się razem odbijając się przy brzegu
najdłuższe mosty rozpostarły swoje smukłe skrzydła.

Echoing light

When I was beginning to read I imagined
that bridges had something to do with birds
and with what seemed to be cages but I knew
that they were not cages it must have been autumn
with the dusty light flashing from the streetcar wires
and those orange places on fire in the pictures
and now indeed it is autumn the clear
days not far from the sea with a small wind nosing
over dry grass that yesterday was green
the empty corn standing trembling and a down
of ghost flowers veiling the ignored fields
and everywhere the colors I cannot take
my eyes from all of them red even the wide streams
red it is the season of migrants
flying at night feeling the turning earth
beneath them and I woke in the city hearing
the call notes of the plover then again and
again before I slept and here far downriver
flocking together echoing close to the shore
the longest bridges have opened their slender wings

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Ada Trzeciakowska

Esta vez

Muchas cosas parece que quise hacerlas al revés
de pequeño quería ser mayor
ahora intento recordar por qué
y qué es lo me imaginaba
día tras día veía lugares que
que no reconocí hasta mucho después
cuando ya no quedaba nada de ellos
había encuentros y despedidas que pasaban
en ese momento como ventanillas del tren con los días
escurriéndose en ellas y mucho después
al darme cuenta de su significado se quedaban
abrasados los rostros conocidos aquellos años
y los empecé a sentir cercanos justo cuando
desaparecieron y había épocas de
angustia que recuerdo con afecto
alegrías perdidas sin advertir y buscadas más tarde
sin rastro que indicara cuándo estuvieron conmigo
la última vez y el amor considerado
una cosa de la juventud y que encontré
seguro que era eso que era eso cuando
acudía a él una vez más y más a veces
sin darme cuenta a veces insistiendo
en vano en el nombre pero llegué a
lo mejor de él al final y pensé que a lo mejor así era
más breve pero estoy tan contento
siempre sería demasiado corto
ya que mucho de lo que había encontrado pronto
se perdió cuando me abría camino
a lo que iba a saber después.

W. S. Merwin con Paula Schwartz en 2015 en su casa en Haiku (Hawái). Paula murió en 2017, William Stanley dos años después.

Tłum. Franek Wygoda

Tym razem

Wydaje się że wiele rzeczy robiłem na odwrót
jako dziecko chciałem być starszy
teraz próbuję przypomnieć sobie dlaczego
i co ja sobie wyobrażałem
każdego dnia widziałem miejsca których
nie rozpoznawałem dopiero później
gdy już nic z nich nie zostało
spotkania i rozstania mijały mnie
wtedy jak okna pociągu dni
przemykały się w nich i długo potem
ich chwila i znaczenie docierały do mnie
parząc twarze które znałem latami
ale ich bliskość zaczęła się dopiero
gdy ich zabrakło i były czasy
smutku które ciepło wspominam
radości nieopatrznie stracone i szukane później
bez śladu wskazującego kiedy ostatnio były
ze mną i była miłość uważana
za sprawę młodości i znalazłem ją
byłem pewien że to było to gdy
wracałem do niej wciąż od nowa czasem
bezwiednie czasem upierając się
na próżno przy imieniu ale doszedłem
do najlepszego w niej na koniec i choć może
być krótsza teraz rad jestem że tak jest
zawsze byłaby za krótka
i wiele z tego co znalazłem wcześnie
zostało stracone gdy zmierzałem drogą do tego
co jest tym co miałem wiedzieć później

This time

Many things I seem to have done backward
as a child I wanted to be older
now I am trying to remember why
and what it was like to have to pretend
day after day I saw places that I
did not recognize until later on
when nothing was left of them any more
there were meetings and partings that passed me
at the time like train windows with the days
slipping across them and long afterward
the moment and sense of them came to me
burning there were faces I knew for years
and the nearness of them began only
when they were missing and there were seasons
of anguish I recalled with affection
joys lost unnoticed and searched for later
with no sign to show where they had last been
there with me and there was love which is thought
to be a thing of youth and I found it
I was sure that was what it was as I
came to it again and again sometimes
without knowing it sometimes insisting
vainly upon the name but I came to
the best of it last and though it may be
shorter this way I am glad it is so
it would have been too brief at any time
and so much of what I had found early
had been lost as I made my way to this
which is what I was to know afterward

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Ada Trzeciakowska

El nombre del aire

Podría ser como cuando el amado
viejo perro lo encuentra todo más difícil
más difícil respirar y comprender, pero viene
a preguntar si hay algo que se pueda
hacer con esto y vuelve otra vez a
preguntar y permanece ya sin preguntas

Fotografías de Traer Scott

Tłum. Franek Wygoda

Imię powietrza

To mogło być tak gdy staremu
dobremu psu coraz ciężej
oddychać i rozumieć a jednak przychodzi
zapytać czy nie da się czegoś z tym
zrobić i znów przychodzi
pytać i wreszcie tak stoi bez pytania

The name of the air

It could be like that then the beloved
old dog finding it harder and harder
to breathe and understanding but coming
to ask whether there is something that can
be done about it coming again to
ask and then standing there without asking

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Ada Trzeciakowska

Anochecer en invierno

El sol se pone en medio del frío sin amigos
sin reproches después de todo lo que ha hecho por nosotros
Desciende sin creer en nada
Cuando se ha ido oigo el arroyo correr detrás de él
Ha cogido su flauta largo es el camino

24 cuadros de Abbas Kiarostami (trailer)

Tłum. Czesław Miłosz

Zmierzch zimą

Słońce zachodzi w zimnie bez przyjaciół,
Bez wyrzutów, po tym co dla nas zrobiło.
Zachodzi nie wierząc w nic.
Kiedy zaszło, słyszę, jak biegnie za nim strumyk,
Wziął ze sobą swój flecik, bo droga daleka.

Corn Island, película dirigida por George Ovashvil

Dusk in Winter

The sun sets in the cold without friends
Without reproaches after all it has done for us
It goes down believing in nothing
When it has gone I hear the stream running after it
It has brought its flute it is a long way

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. desconocido

Acordes

Mientras Keats escribió ellos talaban los bosques de sándalo
mientras él escuchaba al ruiseñor ellos oían el eco de sus hachas por los bosques
mientras él estaba sentado en el jardín cercado en la colina fuera de la ciudad ellos pensaban en sus                           jardines muriéndose lejos en las montañas
mientras lo desgarraba el sonido de las palabras ellos pensaban en sus esposas
mientras su plumín viajaba el hierro que habían codiciado se les volvía odioso
mientras él pensaba en bosques griegos ellos sangraban bajo flores rojas
mientras él soñaba con vino los árboles caían de los árboles
mientras él sentía su corazón estaban ellos hambrientos y su fe enferma
mientras sobre su cabeza se desencadenaba una canción ellos estaban en un lugar secreto y lo talaban para                siempre
mientras él tosía ellos llevaban los troncos a un hoyo en el bosque del tamaño de un barco extranjero
mientras él gemía de camino a Italia ellos se caían y se rompían en los surcos
cuando él yacía con las odas a su espalda la madera fue vendida a cambio de cañones
mientras el yacía mirando la ventana ellos llegaron a casa y se acostaron
y vino la edad en la que todo fue explicado en otra lengua

Tłum. Ada Trzeciakowska

Akordy

Kiedy Keats pisał oni karczowali sandałowe puszcze
Kiedy on słuchał słowika oni słyszeli echo swych toporów pośród lasów
kiedy on siedział za płotem w ogrodzie na wzgórzu za miastem oni rozmyślali o swoich ogródkach                               umierających gdzieś w górach w oddali
kiedy dźwięk słów rozdzierał go oni myśleli o swoich żonach
kiedy przemieszczało się ostrze pióra żelazo tak przez nich pożądane stawało się znienawidzone
kiedy on rozmyślał o greckich gajach oni wykrwawiali się pod czerwonymi kwiatami
kiedy on śnił o winie drzewa odpadały od drzew
kiedy on czuł serce swoje oni głodowali a wiara ich podupadła
kiedy pieśń wybrzmiewała nad nim oni byli w sekretnym miejscu i wycinali je na zawsze
kiedy on kaszlał oni składowali pnie w prześwicie w lesie o rozmiarze obcego statku
kiedy on pojękiwał w podróży do Włoch oni padali na ścieżkach złamani
gdy on kładł się ze swoimi Odami za nim las został sprzedany w zamian za działa
gdy on leżał spoglądając w okno oni dotarli do domu i poddali się
i nadeszły czasy kiedy wszystko wyjaśniono w następnym języku

Chords

While Keats wrote they were cutting down the sandalwood forests
while he listened to the nightingale they heard their own axes echoing through the forests
while he sat in the walled garden on the hill outside the city they thought of their gardens dying far away                on the mountain
while the sound of the words clawed at him they thought of their wives
while the tip of his pen travelled the iron they had coveted was hateful to them
while he thought of the Grecian woods they bled under red flowers
while he dreamed of wine the trees were falling from the trees
while he felt his heart they were hungry and their faith was sick
while the song broke over him they were in a secret place and they were cutting it forever
while he coughed they carried the trunks to the hole in the forest the size of a foreign ship
while he groaned on the voyage to Italy they fell on the trails and were broken
when he lay with the odes behind him the wood was sold for cannons
when he lay watching the window they came home and lay down
and an age arrived when everything was explained in another language

W. S. Merwin

1927-2019, EE. UU

Trad. Ada Trzeciakowska

A los consuelos de la filosofía

Gracias pero
justo ahora no

sé qué vas a decir
lo he dicho yo antes
sé que has estado
ahí todo el tiempo en algún lugar
en otra zona horaria

Estudié una vez
esas bellas enseñanzas
cuando era joven y
lejos de aquí
parecían distantes entonces
parecen distantes ahora
de todo lo que recuerdo

Espero que te acompañasen
cuando el lazo comenzó a apretar
y no pudiste decir nada
y después de tanta sabiduría
y días de hierro
se te desencajaron los ojos

Conozco las palabras
deben de estar apuntadas
en parte por ti mismo
injustamente condenado después
de una buena vida

Sé que el diseño
del mundo está más allá
de nuestra comprensión
gracias
pero la pena es egoísta y en
el presente cuando
las estrellas no parecen moverse
no estaba escuchando

sé que no es
sensato esperar
de la fortuna
regalos siempre
lo sé

Tłum. Franek Wygoda

Do pocieszenia niesionego przez filozofię

Bardzo dziękuję
ale może nie teraz

wiem że mi powiesz
tak właśnie mówiłem
wiem że zawsze byłeś
blisko gdzieś w całkiem
innej strefie czasu

kiedyś studiowałem
te piękne porady
kiedy byłem młody i
daleko stąd
wtedy wydawały się odległe
a i teraz wydają się odległe
od wszystkiego co pamiętam

mam nadzieję że były z tobą
gdy pętla zaczęła się zaciskać
i nie mogłeś już nic powiedzieć
i po mądrości
i dniach w żelazach
oczy wychodziły ci z głowy

znam słowa
musiały byś zapisane
po części dla ciebie
niesłusznie skazanego po
dobrym życiu

wiem plan
świata jest poza
naszym pojęciem
dzięki

lecz rozpacz jest samolubna i
teraz kiedy
gwiazdy zdają się nieruchome
nie słuchałem

wiem to nie jest
rozsądne spodziewać się
od losu
tylko darów
wiem

To the Consolations of Philosophy

Thank you but 
not just at the moment 

I know you will say 
I have said that before 
I know you have been 
there all along somewhere 
in another time zone 

I studied once 
those beautiful instructions 
when I was young and 
far from here 
they seemed distant then 
they seem distant now 
from everything I remember 

I hope they stayed with you 
when the noose started to tighten 
and you could say no more 
and after wisdom 
and the days of iron 
the eyes started from your head 

I know the words 
must have been set down 
partly for yourself 
unjustly condemned after 
a good life 

I know the design 
of the world is beyond 
our comprehension 
thank you 

but grief is selfish and in 
the present when 
the stars do not seem to move 
I was not listening 

I know it is not 
sensible to expect 
fortune to grant her 
gifts forever 
I know

W. S. Merwin

1927-2019, EE.UU

Trad. Ada Trzeciakowska

El caballo

Dentro de un árbol muerto
hay un fantasma de un caballo
ningún caballo
jamás fue visto cerca del árbol
sin embargo el árbol nació
de una yegua
recorrió con sus largas piernas
los crepitantes prados
levantó las orejas
se encabritó y sacudió la cabeza
y de golpe se quedó inmóvil
al empezar a recordar
mientras caían sus hojas

Tłum. Frank Wygoda

Koń

W uschłym drzewie
duch konia
konia nigdy
nie widziano w pobliżu
ale drzewo powiła
klacz
tarzało się długonogie
po szeleszczących łąkach
strzygło uszami
stawało dęba potrząsało łbem
aż nagle znieruchomiało
zaczęło sobie przypominać
i opadły mu liście

Foto propia

The Horse

In a dead tree
there is the ghost of a horse
no horse
was ever seen near the tree
but the tree was born
of a mare
it rolled with long legs
in rustling meadows
it pricked its ears
it reared and tossed its head
and suddenly stood still
beginning to remember
as its leaves fell