Categoría: Idea Vilariño

Idea Vilariño

Publicado el por Ada Trzeciakowska en Idea Vilariño

1920-2009, Uruguay

Decir no

Decir no
decir no
atarme al mástil
pero
deseando que el viento lo voltee
que la sirena suba y con los dientes
corte las cuerdas y me arrastre al fondo
diciendo no no no
pero siguiéndola.

Collage propio («L’Atalante» de Jean Epstein; cuadro de Gerhard Richter)

Tłum. Ada Trzeciakowska

Mówiąc nie

Mówiąc nie
mówiac nie
przywiązać się do masztu
lecz
pragnąć by wiatr go przewrócił
by syrena wypłynęła i zębami
przecięła sznury i ściągnęła mnie na dno
mówiąc nie nie nie
i płynąc w ślad za nią

Idea Vilariño

Publicado el por Ada Trzeciakowska en Idea Vilariño

1920-2009, Uruguay

La metamorfosis

Entonces soy los pinos
soy la arena caliente
soy una brisa suave
un pájaro liviano delirando en el aire
o soy la mar golpeando de noche
soy la noche.
Entonces no soy nadie.

Tłum. Ada Trzeciakowska

Metamorfoza

A więc jestem sosnami
jestem ciepłym piaskiem
jestem łagodnym podmuchem
zwinnym ptakiem swawolącym w powietrzu
czy morzem rozbijającym się nocą
jestem nocną.
Zatem jestem nikim.

Fotografía de Francesca Woodman

Idea Vilariño

Publicado el por Ada Trzeciakowska en Idea Vilariño

1920-2009, Uruguay

Lo que siento por ti es tan difícil…

Lo que siento por ti es tan difícil.
No es de rosas abriéndose en el aire,
es de rosas abriéndose en el agua.
Lo que siento por ti. Esto que rueda
o se quiebra con tantos gestos tuyos
o que con tus palabras despedazas
y que luego incorporas en un gesto
y me invade en las horas amarillas
y me deja una dulce sed doblada.
Lo que siento por ti, tan doloroso
como pobre luz de las estrellas
que llega dolorida y fatigada.
Lo que siento por ti, y que sin embargo
anda tanto que a veces no te llega.

To co czuję do Ciebie jest tak trudne

To co czuję do Ciebie jest tak trudne.
Nie do róż otwierających się na wietrze podobne,
lecz do róż otwierających się na wodzie.
To co czuję do Ciebie. To co toczy się
lub ginie pośród tylu gestów twoich
lub to co słowami drzesz na kawałki
i później wcielasz jednym gestem
a mnie wypełnia w żółtych godzinach
podwajając słodkie pragnienie.
To co czuję do ciebie, tak bolesne
jak biedne światło gwiazd,
które dociera obolałe i zmęczone.
To co czuję do ciebie, i co jednak ruchome
jest tak bardzo, że czasem ciebie nie sięga.

Fotos propias