Vivo y muero por Inglaterra por Inglaterra lo que me provoca cierta tristeza y los remedios nunca estaban a mi alcance. No puedo seguir como soy, una vid marchita que se extiende desde el país que amo -Inglaterra- dejas un sabor amargo en la boca. He buscado tus manantiales pero la gente, se estanca con el tiempo como el agua, como el aire. A ti, Inglaterra, me aferro impávida, el amor por ti nunca se va a agotar, Inglaterra.
Tłum. Ada Trzeciakowska
anglio
Żyję Anglią i umieram przez Anglię, i choć napełnia mnie to smutkiem nie mam, jak temu zaradzić. Nie mogę żyć dalej taka, jaka jestem, jak uschnięte dzikie wino szerzące się po kraju który kocham, Anglio, zostaje po tobie smak w ustach gorzki. Poszukiwałam twoich źródeł lecz ludzie, z czasem popadają w stagnację jak woda, jak powietrze. Do ciebie, Anglio, przylgnęłam niezłomna, miłość do ciebie nigdy nie zgaśnie, Anglio.
England
I live and die through England Through England It leaves a sadness Remedies never were within my reach I cannot go on as I am Withered vine reaching from the country That I love England You leave a taste A bitter one I have searched for your springs But people, they stagnate with time Like water, like air To you, England, I cling Undaunted, never failing love for you England
Las canciones que Harvey escribió para su álbum Let England Shake, fueron motivadas por los conflictos que se estaban produciendo en el mundo: «En The Dark Places, podría tratarse de Bosnia. Pero no se sabe dónde está. Quería mostrar el modo en que la historia se repite, en realidad no importa cuándo fue, porque este ciclo interminable sigue y sigue y sigue».
Trad. Ada Trzeciakowska
en los lugares oscuros
Nos levantamos temprano Nos lavamos la cara Caminamos por los campos Y pusimos cruces Atravesamos Las malditas montañas Fuimos hacia el infierno Y algunos regresamos Y otros no
En los campos y en los bosques Bajo la luna y bajo el sol Otro verano ha pasado ante nosotros Y ni un solo hombre ha Y ninguna mujer ha Revelado los secretos de este mundo
Así que nuestros muchachos Se escondieron con armas en el barro Y en los lugares oscuros
Nuestros muchachos Se escondieron con armas en la tierra Y en los lugares oscuros
Nuestros muchachos Se escondieron con armas en el bosque Y en los lugares oscuros
Pero ni un solo hombre ha Y ninguna mujer ha Revelado los secretos de este mundo
Motywacją do napisania piosenek z albumu Let England Shake, były trwające na świecie konflikty: „w The Dark Places, może chodzić o Bośnię. Lecz nie wiadomo, gdzie leży to miejsce. Chciałam pokazać w jaki sposób historia się powtarza, tak naprawdę nie ma znaczenia, kiedy to było, ponieważ ten niekończący się cykl trwa i trwa, i trwa.»
Tłum. Ada Trzeciakowska
w ciemnych miejscach
Wstaliśmy wcześnie Umyliśmy twarze Szliśmy polami. I stawialiśmy krzyże Przeszliśmy przez te przeklęte góry kierując się w stronę piekła I jedni z nas wrócili A niektórzy nie
Na polach i w lasach W świetle księżyca i w świetle słońca Kolejne lato przeminęło przed nami I ani jeden mężczyzna I ani jedna kobieta nie Odkryła sekretów tego świata
Więc nasi młodzi chłopcy Ukryli się z bronią w błocie. I w ciemnych miejscach
Nasi młodzi chłopcy Ukryli się z bronią w kurzu I w ciemnych miejscach
Nasi młodzi chłopcy. Ukryli się z bronią w lesie I w ciemnych miejscach
Lecz ani jeden mężczyzna Ani jedna kobieta nie Odkryła sekretów tego świata
The songs Harvey wrote for her album Let England Shake, were motivated by the ongoing conflicts in the world. «In The Dark Places, that might be Bosnia. You don’t know where it is. I was wanting to show the way history repeats itself, really and so in some ways it doesn’t matter what time it was, because this endless cycle goes on and on and on.»
In The Dark Places
We got up early Washed our faces Walked the fields And put up crosses Passed through The damned mountains Went hellwards And some of us returned And some of us did not
In the fields and in the forests Under the moon and under the sun Another summer has passed before us And not one man has And not one woman has Revealed the secrets of this world
So our young men Hid with guns in the dirt And in the dark places
Our young men Hid with guns in the dirt And in the dark places
Our young men Hid with guns in the forest And in the dark places
But not one man has And not one woman has Revealed the secrets of this world
Letra de All and Everyone hace referencia a la batalla de Galípoli o batalla de los Dardanelos. La batalla se inició en febrero de 1915 con un bombardeo masivo desde buques de guerra británicos y franceses contra los fuertes otomanos que defendían el estrecho, y que fracasó principalmente debido a las minas. Este fracaso promovió entre mandos y gobiernos la necesidad de una operación combinada, en forma de desembarco, entre británicos y franceses con el fin de conquistar la capital otomana de Constantinopla. Esta idea, defendida sobre todo por Winston Churchill, se iniciaría con el desembarco cerca de Galípoli, pero los aliados no consiguieron penetrar por sorpresa en el territorio otomano y fracasaron en las sucesivas ofensivas, con un resultado de unas 250 000 bajas por cada uno de los dos bandos (Wikipedia).
Trad. Ada Trzeciakowska
Todo y todos nosotros
La muerte estaba por todos lados, en el aire y en los sonidos que salían desde las lomas del Risco Bolton. Justo ahí ancló la muerte. Cuando te ponías a fumar o contabas un chiste estaba en la risa y (bebiendo) agua (potable) se acercó a la playa como una hilera de buques, se hundió en el mar y yació alrededor.
La muerte estaba en antiguas fortalezas, bombardeadas por un millón de balas de los artilleros, esperando en los bosquecillos con corazones que amenazaban con reventar sus cajas, mientras avanzábamos hacia el sol la muerte era todo y todos nosotros.
Mientras estábamos adentrándonos en el sol mientras estaba avanzando cada hombre mientras estábamos adentrándonos en el sol
La muerte flotaba en el humo y se aferró a 400 hectáreas de costa baldía. Un banco de tierra roja está goteando muerte ahora y ahora, sin cesar. La muerte estaba en todos lados, en el aire y en los sonidos que salían desde las lomas del Risco Bolton. Justo ahí ancló la muerte. La muerte estaba en el sol mirando, fijando sus ojos en todos nosotros. Sacudió los huesos de la Caballería Ligera que aún siguen tumbados ahí por las tierras
mientras estamos adentrándonos en el sol mientras está avanzando cada hombre mientras estamos adentrándonos en el sol cantamos: “Muerte a todos y cada uno”.
Tłum. Ada Trzeciakowska
Wszyscy i każdy z nas
Śmierć czaiła wszędzie się we mgle i w dźwiękach dochodzących ze wzgórz Bolton’s Ridge. Tam zawinęła Śmierć. Była w skręcanej fajce była w żarcie w śmiechu i pitnej wodzie wtargnęła na plażę by niczym sznur kutrów, wpaść do morza i zalec wokół nas.
Śmierć była w starożytnych fortecach, milionem kul ostrzelanych przez artylerzystów, czekających w zagajnikach, a serca ich groziły nagłym wybuchem, podczas gdy posuwaliśmy się w stronę słońca śmierć była wszystkim i każdym z nas.
Gdy posuwaliśmy się do słońca gdy kroczył każdy z nas gdy posuwaliśmy się do słońca
Śmierć unosiła się wśród dymu i przylgnęła do czterystu akrów plaży leżącej odłogiem. Brzeg czerwonej ziemi ocieka śmiercią teraz i wciąż i wciąż. Śmierć czaiła wszędzie się we mgle i w dźwiękach dochodzących ze wzgórz Bolton’s Ridge. Tam zawinęła Śmierć. Śmierć była w słonecznej tarczy, utkwiła w nas oczy. Terkotała kośćmi Lekkiej Jazdy które wciąż leżą rozrzucone gdzieś na polach
gdy posuwamy się do słońca gdy kroczy każdy z nas gdy posuwamy się do słońca śpiewamy „śmierć wszystkim i każdemu z nas”.
All and Everyone
Death was everywhere, in the air and in the sounds coming off the mounds of Bolton’s Ridge. Death’s anchorage. When you rolled a smoke or told a joke, it was in the laughter and drinking water it approached the beach as strings of cutters, dropped into the sea and lay around us.
Death was in the ancient fortress, shelled by a million bullets from gunners, waiting in the copses with hearts that threatened to pop their boxes, as we advanced into the sun death was all and everyone.
As we advancing in the sun As we advancing every man As we advancing in the sun
Death hung in the smoke and clung to 400 acres of useless beachfront. A bank of red earth, dripping down death now, and now, and now Death was everywhere in the air and in the sounds coming off the mounds of Bolton’s Ridge. Death’s anchorage. Death was in the staring sun, fixing its eyes on everyone. It rattled the bones of the Light Horsemen still lying out there in the open
As we, advancing in the sun as we, advancing every man as we, advancing in the sun sing «Death to all and every one.»
El aroma a tomillo transportado por el viento Te pica en la cara haciéndote recordar Que la cruel naturaleza ha ganado otra vez
En las trincheras de Battleship Hill, Una odiosa sensación aún perdura Incluso ahora, ochenta años después La cruel naturaleza Cruel, cruel naturaleza
La tierra retorna a lo que siempre ha sido El aroma a tomillo transportado por el viento Montañas recortadas, sobresaliendo Agrietadas como dientes en una boca podrida En las trincheras de Battleship Hill oigo al viento decir «La cruel naturaleza ha ganado otra vez»
Na wzgórzu Battleship
Zapach tymianku unosił się na wietrze, Smagał Twoją twarz, byś zapamiętał: Okrutna natura znowu wygrała.
Zawaliła okopy na wzgórzu Battleship Uczucie pełne nienawiści przetrwało, Nawet teraz, po osiemdziesięciu latach. Okrutna natura. Okrutna, okrutna natura.
Ziemia znów jest taka sama jak zawsze Zapach tymianku unosi się na wietrze. Poszarpane góry wystają Popękane jak zepsute zęby Na wzgórzu usłyszałam wiatr, Mówi «Okrutna natura znowu wygrała».
On Battleship Hill
The scent of Thyme carried on the wind, stings your face into remembering cruel nature has won again.
On Battleship Hill’s caved in trenches, a hateful feeling still lingers, even now, 80 years later. Cruel nature. Cruel, cruel nature.
The land returns to how it has always been. The scent of Thyme carried on the wind. Jagged mountains, jutting out, cracked like teeth in a rotten mouth. On Battleship Hill I hear the wind, Say «Cruel nature has won again.»
