Tiene que haber existido un mundo antes del trío de sonatas en Do mayor, un mundo antes de la partita en A menor, pero ¿cómo era ese mundo? Una Europa de enormes y vacías estancias sin resonar llena de instrumentos desconocidos, donde Musikalisches Opfer y Wohltemperiertes Klavier nunca pasaron por un teclado. Lejanas y silenciosas iglesias donde jamás la voz de la soprano en la Pasión de la Resurrección se enredó en amor desmedido alrededor de una flauta de suaves movimientos, grandes y leves paisajes donde solo los viejos leñadores se escuchaban con sus hachas mezclados con el sano ladrido de los perros en invierno y – como un campana – patines mordiendo el hielo reluciente; golondrinas que se cruzaban en el aire de verano, la caracola donde los niños escuchaban el mar y en ningún lugar Bach ningún lugar Bach el silencio de los patines antes de Bach.
El silencio antes de Bach (2007): película de Pere Portabella inspirada en este poema
Tłum. Zbigniew Kruszyński
Milczenie świata przed Bachem
Musiał istnieć świat przed Sonatą D-dur, świat przed Partitą a-moll, ale jaki świat? Europa wielkich pustych pomieszczeń, bezdźwięcznych, wszędzie nieświadome instrumenty, gdzie Musikalisches Opfer i Wohltemperiertes Klavier nigdy nie przebiegły przez klawiaturę. Kościoły na pustkowiu, w których sopran z Pasji wg św. Mateusza nie splatał się w beznadziejnej miłości z miękkimi ruchami fletu, wielkie łagodne krajobrazy, gdzie słychać tylko siekiery starych drwali, zimą zdrowe głosy silnych psów i -niczym dzwon- łyżwy na gładkim lodzie; jaskółki, które latem gwiżdżą w powietrzu, muszla, której słucha dziecko i nigdzie Bacha nigdzie Bacha, milczenie łyżew świata przed Bachem.
Fotogramas de la película de Pere Portabella
Transl. Philip Martin
The Stillness of the World before Bach
There must have been a world before the Trio Sonata in D, a world before the A minor Partita, but what kind of a world? A Europe of vast empty spaces, unresounding, everywhere unawakened instruments where the Musical Offering, the Well-tempered Clavier never passed across the keys. Isolated churches where the soprano-line of the Passion never in helpless love twined round the gentler movements of the flute, broad soft landscapes where nothing breaks the stillness but old woodcutters’ axes, the healthy barking of strong dogs in winter and, like a bell, skates biting into fresh ice; the swallows whirring through summer air, the shell resounding at the child’s ear and nowhere Bach nowhere Bach the world in a skater’s silence before Bach.
Världens tystnad före Bach
Det måste ha funnits en värld före Triosonatan i D, en värld före a-mollpartitan, men hur var den världen? Ett Europa av stora tomma rum utan genklang överallt ovetande instrument, där Musikalisches Opfer och Wohltemperiertes Klavier aldrig hade gått över en klaviatur. Ödsligt belägna kyrkor där aldrig Påskpassionens sopranstämma i hjälplös kärlek slingrat sig kring flöjtens mildare rörelser, stora milda landskap där bara gamla vedhuggare hörs med sina yxor det friska ljudet av starka hundar om vintern och – som en klocka – skridskor som biter i glansis; svalorna som svirrar i sommarluften snäckan som barnet lyssnar till och ingenstans Bach ingenstans Bach världens skridskotystnad före Bach
