Abraham Gragera

1973 – , España

A LA ALTURA, A MEDIDA

En museos, en libros de arte, trato de adivinar siempre en qué cuadros les gustaría vivir a las personas que admiro, los seres que amo, aquellos que recuerdo por soñar

todavía. A veces los descubro entre la multitud, en ceremonias campesinas, y a veces los convierto en ciudadanos de una ciudad ideal, la pincelada viva de una naturaleza

muerta, o unas simples figuras en un paisaje simple, cuyo único deseo es quedarse un poco más ahí, de pie, frente a los campos vacíos, como si el hombre fuese

sólo la forma humana del tiempo, y no la forma temporal del hombre el tiempo que los ha soñado así, a la altura de la siembra, a medida de la siega.

Cuadros de Ann Magill y Jules Breton

Tłum. Ada Trzeciakowska

NA WYSOKOŚĆ, NA MIARĘ

W muzeach, malarskich albumach, zawsze próbuję zgadnąć, które obrazy wybraliby do życia ludzie, których podziwiam, osoby, które kocham, ci, którzy, jak pamiętam, nadal mają

marzenia. Czasem odkrywam ich wśród tłumu, w wiejskich sceneriach, czasem zmieniam ich w mieszkańców idealnego miasta, żywe pociągnięcie pędzla martwej

natury, lub proste postacie na tle skromnego pejzażu, których jedynym pragnieniem jest pozostać tam na dłużej, stojąc na wprost opustoszałych pól, tak jakby człowiek był tylko

ludzkim uosobieniem czasu, a nie czas przemijającą wcieleniem człowieka, który ich wyśnił ich tej samej wysokości co plony, gotowych do żęcia.

Cuadros de Johanna Harmon, Gustave Courbet, Jules Breton.

Transl. Judith Nantell

THIS SIZE, THIS HEIGHT

In museums, in art books, I always try to guess which paintings the people I look up to, or those ones whom I love or the ones I realize having not yet dreamt of, would choose to live in.

Sometimes I find them amongst the crowd in a pastoral scene, other times I turn them into the dwellers of an ideal city, into the moving brushstrokes of a still life,

or into simple figures in a simple landscape whose sole ambition is to stay there for a little longer, standing before the empty fields, as if man were simply

the human embodiment of time instead of time being the transient form of man that it dreamt of this way, just the same size as the crop, the perfect height for harvest.

Abraham Gragera

1973 – , España

***

Nos hacemos mayores,
llegamos tarde a encuentros
fortuitos, reconocemos íntimos temores
en la cadencia de cualquier refrán.

El temor a vivir más que tú,
mientras huelo tu ropa,
y la doblo y la dejo
sobre la cama.

El temor a vivir menos que tú,
quedarme solo, en la mitad
no humana del amor, como tu ropa
esta mañana.

Trabajo de Denise Grünstein 

Tłum. Ada Trzeciakowska

Starzejemy się,
spóźniamy się na przypadkowe
spotkania, wychwytujemy intymne lęki
w kadencji jakiegokolwiek przysłowia.

Lęk, że będę żył dłużej niż ty,
podczas gdy wącham twoje ubrania,
składam je i kładę
na łóżku.

Lęk, że będę żył krócej niż ty
że zostanę sam, w nieludzkiej
połowie miłości, jak twoje ubrania
dzisiejszym rankiem.

Abraham Gragera

1973 – , España

Correspondencia de mirada: József Attila

***

No sé quién soy, qué tengo
para darte,
pero si vienes a vivir conmigo
pondré mi mesa junto a la ventana
para verte llegar
cada tarde

porque me gusta verte
doblar la esquina,
cruzar la plaza,
de lejos, en silencio y preguntarme
cómo estuve contigo tanta muerte,
cómo pude volver y recordarte.

Fotografías de Saul Leiter

Tłum. Ada Trzeciakowska

***

Nie wiem kim jestem, co mogę
ci dać,
lecz jeśli zamieszkasz ze mną
postawię przy oknie stół
by patrzeć jak wracasz
co dzień

bo lubię patrzeć
jak zakręcasz,
przechodzisz przez plac,
z daleka, w ciszy i pytać się
jak przeżyłem z tobą tyle śmierci,
jak mogłem wrócić i pamiętać cię.