1956, Polonia (Łódź)
Trad. Ada Trzeciakowska
***
la luz más hermosa pasa
por la ventana de la infancia
por qué no puedo ver
no consigo subir la cortina
recuerdo
«los niños y los peces no tienen voz»*
aquella tarde cuando se me clavó una espina
en lo más profundo de la garganta
luego vinieron las fugas
por entre las hojas de los libros
por debajo de la corteza de abedul
aprendí a escuchar
con cada escama
el viento, la luz, el agua
bajo la piel del día
fui saliendo del pez
meticulosamente
pegaba los hilos
de la nerviostrada
con letras de poemas
*los niños hablan cuando las gallinas mean
Moustache de Aleksandra Urban
***
najpiękniejsze jest światło
w oknie dzieciństwa
dlaczego nie widzę
nie potrafię podnieść firanki
pamiętam
«dzieci i ryby głosu nie mają»
wieczór gdy ość utknęła
głęboko w gardle
potem były ucieczki
między karty książek
pod korę brzozy
nauczyłam się
słuchać każdą łuską
wiatru, światła, wody
pod skórą dnia
wyrastałam z ryby
uważnie
podklejałam ciągi
nerwostrady
literami wierszy
z tomiku «… i….» (2012)
