1921-2008, Estados Unidos
Trad. Jonio González
El silencio
A veces no decimos nada. A veces
nos sentamos en el porche y contemplamos las innumerables
flores amarillas que crecen en lo que antes era el jardín
y vemos cómo cambia su color con cada día que pasa,
de amarillo intenso a mostaza hasta que finalmente
pierden su brillo. Junto a la cerca los estorninos revolotean
en las ramas del abedul seco. ¿De modo que estos son
los procedimientos de la derrota? ¿Por qué te digo estas cosas
si ya las sabes? Pero, por supuesto, nosotros siempre nos decimos
lo que los dos ya sabemos. ¿Qué más?
Así es el amor en una etapa tardía del mundo.
Collage propio
Tłum. Ada Trzeciakowska
Cisza
Czasami nie mówimy nic. Czasami
siadamy na ganku i wpatrujemy się w kłębowisko
nawłoci tam, gdzie kiedyś był ogród
i przyglądamy się, jak z dnia na dzień zmienia się ich kolor,
wściekle żółty przechodzi w musztardę, a w końcu
blednie. Szpaki buszują w gałęziach
obumarłego grabu przy płocie. Czy zatem
są to w istocie strategie porażki? Dlaczego
właściwie mówię ci to wszystko, skoro już
to wiesz? No ale oczywiście zawsze mówimy
sobie nawzajem to, co już wiemy. Co by tu dodać?
Taka właśnie jest miłość w późnym stadium świata.
SILENCE
Sometimes we don’t say anything. Sometimes
we sit on the deck and stare at the masses of
goldenrod where the garden used to be
and watch the color change form day to day,
the high yellow turning to mustard and at last
to tarnish. Starlings flitter in the branches
of the dead hornbeam by the fence. And are these
therefore the procedures of defeat? Why am I
saying all this to you anyway since you already
know it? But of course we always tell
each other what we already know. What else?
It’s the way love is in a late stage of the world.
