1927- 2019, EE. UU.
Trad. Ada Trzeciakowska
EL ESTUARIO
De día recorremos las cubiertas
del barco de piedra
y de noche apagados en sus altos ventanales
como estrellas de otro lado
saborea nuestras bocas somos la sal de la tierra
la sal es memoria
en la tempestad y la nube
dormimos en finas jarcias como pájaros montando
saborea nuestros dedos
cada uno con su mandamiento
de día o de noche es más difícil saberlo que nosotros sabemos
pero más tiempo
nos dormimos sobre cartas de navegación en ventanas alejándose
nos dormimos con brújulas en las manos
y en la proa del barco de piedra
la ola de los confines de la tierra sigue rompiendo
Collage propio
Tłum. Ada Trzeciakowska
ESTUARIUM
Za dnia przemierzamy kolejne pokłady
kamiennej łodzi
a nocą zgaszeni w jej wysokich oknach
jak gwiazdy po drugiej stronie
posmakuj naszych ust jesteśmy solą ziemi
sól jest pamięcią
podczas sztormów i chmur
śpimy w delikatnym takielunku jak przycupnięte ptaki
posmakuj naszych palców
każdy z nich dostał swój rozkaz
dzień czy noc trudniej stwierdzić niż nam się zdaje
jednak dłużej
śpimy nad morskimi mapami w odpływających oknach
śpimy z kompasami w dłoniach
a na dziobie kamiennej łodzi
fala z końca świata wciąż i wciąż załamuje się
THE ESTUARY
By day we pace the many decks
of the stone boat
and at night we are turned out in its high windows
like stars of another side
taste our mouths we are the salt of the earth
salt is memory
in storm and cloud
we sleep in fine rigging like riding birds
taste our fingers
each with its own commandment
day or night it is harder to know than we know
but longer
we are asleep over charts at running windows
we are asleep with compasses in our hands
and at the bow of the stone boat
the wave from the ends of the earth keeps breaking
