1941 – , Argentina/Israel
Dijo Zelda
Dijo Zelda
en un poema
que traduje así:
“A la mañana pensé
no volverá más el encanto de la vida
no volverá
De repente en mi casa el sol
es un ser vivo ante mis ojos
y la mesa donde está el pan
es oro
y la flor y las tazas sobre la mesa
son oro
y qué fue de la tristeza
también en la tristeza hay resplandor”.
Pero la realidad me dice ahora
que el sol no está brillando
y su oro no ilumina el pan sobre la mesa
ni tampoco
toca a la tristeza
porque no lejos de aquí
no hay pan sobre la mesa
no hay mesa.
Fotograma de Vals con Bashir de Ari Folman
Tłum. Ada Trzeciakowska
Zelda mówi
Zelda mówi
w wierszu
który przetłumaczyłem tak:
“Rano pomyślałam
już nie powróci urok życia
nie powróci
Nagle w moim domu słońce
jest żywą przede mną
i stół, na którym leży chleb
jest złotem
i kwiat i kubki na stole
są złotem
a co stało się ze smutkiem
nawet w smutku jest blask”.
Lecz rzeczywistość mówi mi teraz
że słońce nie świeci
i jego złoto nie rozświetla chleba na stole
ani nie
pada na smutek
bo stąd niedaleko
nie ma chleba na stole
nie ma stołu.
