1929-2011, Suecia
Trad. René Vázquez Díaz
Contexto. Material (frgm.)
***
Una vez se rompieron el cielo y la tierra y así, de los escombros, surgió el mundo nuevo de los nacimientos.
Disperso dividido roto, el Escombro conserva en la superficie de sus roturas el mensaje destruido de la totalidad: que a partir de ahora la vida fragmentada, lo roto-quebrado y la nada-carencia serán la totalidad del ser
El desmembrado, todos los huesos rotos
La luz del amanecer gatea por la pobre hierba helada.
Un pedazo de pan, un escombro. Pan para comer, el escombro para grabar el signo en la pared blanca, en la arena
***
La tumba La piedra La arcilla El sonido La voz
Él se levanta y es todo instrumento
***
Es un paisaje lo que atravesamos, una llanura de huesos como Ezequiel. Es tan extraño. Qué camino de escombros iluminados por la luna. Tantas caras. Tantos labios moviéndose.
Es todo lo contrario de andar y pasar de largo. Se mueven. Yo me muevo. No se trata de observar, eso no existe. Moverse dentro. Pero es más que un paisaje.
Los cuerpos y las piedras penetran.
Fotogramas de La vergüenza de Ingmar Bergman
Trad. Ada Trzeciakowska
Kontekst. Materiał (fragm.)
***
Niegdyś niebo i ziemia rozpadły się, a z gruzów wyłonił się nowy świat narodzin.
Rozproszony podzielony potłuczony, Gruz zachowuje na powierzchni swojego rozpadu zmiażdżone przesłanie całości: że odtąd pofragmentowane życie, to, co połamane-rozbite i brak-nicość będą całością bytu.
Rozczłonkowany, wszystkie kości połamane
Światło świtu czołga się po biednej, zamarzniętej trawie.
Kawałek chleba, kawałek gruzu. Chleb do zjedzenia, gruz by wyryć znak na białej ścianie, w piachu.
***
Grób Kamień Glina Dźwięk Głos
On wstaje i cały jest instrumentem
***
To krajobraz, który przemierzamy, równina kości jak u Ezechiela. To takie dziwne. Co za szlak gruzów w księżycowym blasku. Tyle twarzy. Tyle poruszających się ust.
To przeciwieństwo chodzenia i przechodzenia obok. Oni się poruszają. Ja się poruszam. Nie chodzi o oglądanie, nie ma czegoś takiego. To poruszanie się wewnątrz. Lecz coś znacznie więcej niż krajobraz.
Ciała i kamienie przenikają do wewnątrz.
