1978 – , Polonia
Trad. Ada Trzeciakowska
Gama
El sol agujerea la nube, se derrama sobre la pradera.
El viento recoge del aire torpes pájaros,
en el fango de la orilla, el barco hace agua
opaca en la que aplaude el pasado.
No me mata el amor,
la muerte no me asusta.
Soy ellos yo mismo.
Gama
Słońce dziurawi chmurę, wylewa się na łąkę.
Wiatr zrywa z powietrza ociężałe ptaki,
w błocie przy brzegu łódź nabiera matowej
wody, w której klaszcze przeszłość.
Nie zabija mnie miłość,
nie przeraża śmierć.
Bo sam nimi jestem.