Roman Honet

1974 -, Polonia

Trad. Ada Trzeciakowska

El mar

la mujer se levanta de la orilla,
se va. con ella desaparecen: los residuos y los rostros enfundados
en papel de aluminio calentado,
quédate: un suspiro jamás oído
o un aullido. la mujer se levanta de la orilla,
con ella el fuego, el crepúsculo:
el mar se hace un ovillo,
hirviendo por su sombra -de noche se enfriará,
la evaporará, escupirá todo
lo que la recuerde-

Fotograma de Solaris de A. Tarkovsky

MORZE

kobieta wstaje znad brzegu,
odchodzi. wraz z nią znikają – śmieci i twarze obleczone
w nagrzaną, aluminiową folię,
zostań – to niesłyszane nigdy westchnienie
lub skowyt. kobieta wstaje znad brzegu,
za nią pożar, zmierzch –
morze zwija się w okrąg,
wrzące od jej cienia – w nocy ostygnie,
odparuje go, wypluje wszystko,
co ją przypomina

Deja un comentario