Eloy Sánchez Rosillo

1948 – , España (Murcia)

La luz no te recuerda

Entra la luz hoy en el cuarto como
entraba la otra tarde. Y no nos ve
aquí junto al muro: no has venido.
Yo puedo recordarte.

Y te recuerdo, a solas, en esta habitación
-llena de nada ahora-que entonces compartimos.
Las palabras que hablan, la música, tu risa
y lo que entre nosotros sucedió en esas horas,
siguen viviendo en mí.

Pero la luz no te recuerda, porque
la luz ama el presente. Regresa sin memoria
a la estancia vacía. Y ya no sabe
que se enredó en tu pelo y que brilló en tus ojos
que, a la vez que mis manos minuciosas, anduvo
despacio por tu cuerpo.
                        No la luz no recuerda,
haber estado aquí, contigo, con nosotros.
Llega, alegre y dorada,
al lugar en que ardiera la otra tarde la vida.
Y únicamente encuentra en su silencio
a un hombre recordando, recordándote:
un hombre triste, y derrotado, y solo.

La luz no te recuerda. Mi videopoema adaptación del texto de Eloy Sánchez Rosillo.

Tłum. Ada Trzeciakowska

Światło Cię nie pamięta

Światło wpada do pokoju jak
wpadało tamtego popołudnia. I nie zauważa nas
tutaj tuż przy murze: nie przyszłaś.

Ja mogę sobie Ciebie przypomnieć.
I pamiętam Ciebie, sam na sam, w tym pokoju
-teraz pełnym nicości- który wówczas dzieliliśmy.
Słowa, które mówią, muzyka, twój śmiech
i to co wydarzyło się między nami w tamych godzinach,
wciąż żyje we mnie.

Ale światło Ciebie nie pamięta, dlatego, że
światło kocha terażniejszość. Powraca bez pamięci
do pustego pokoju. I już nie wie,
że zaplątało się w twoje włosy i błyszczało w twoich oczach,
że, wraz z moimi dokładnymi dłońmi, przemierzało
powoli twoje ciało.
                                   Światło nie pamięta,
że tu było, z Tobą, z nami.
Przybywa, radosne i złote,
do miejsca w którym tamtego popołudnia żarzyło się życie.
I w jego ciszy znajduje jedynie
człowieka pamiętającego, wspominającego Ciebie:
człowieka smutnego, i pogrążonego, i samotnego.

Światło Cię nie pamięta. Wideopoezja, adaptacja tekstu