1942-2019, EE.UU.
Trad. Carmen García del Potro
Canción silenciosa
Ocurrió cuando estábamos junto a los árboles.
Por la noche cuando nadie
estaba en los campos cercanos.
La quietud era como un muro.
El silencio, como la única cosa conocida.
Lo que nadie quiere.
Lo que todos abandonan.
Vivo en este silencio. Rodea
cada cosa, cada nombre.
Siento exactamente la misma felicidad
que sentí antes, antes. Le diré
que vivir aquí es posible.
Que la pobreza hace real la abundancia.
Hace que la luna se detenga, como yo lo he visto.
No hay exilio aquí, en esta hora,
en este paisaje. Si el rayo arruina los campos,
si hace fuego perfecto en los árboles,
si matan al hombre honrado
sin permitirle antes una oración,
aun así, es verdad que las piedras
hacen el agua y un gozo que podemos oír.
Todavía podemos entrar en el río y bañarnos.
Fotografías de Nicolas Dhervillers
Tłum. Ada Trzeciakowska
Cicha pieśń
To stało się, gdy staliśmy przy drzewach.
Nocą, gdy nie było
nikogo na pobliskich polach.
Spokój był jak mur.
Cisza, jak jedyna rzecz znana.
Ta, której nikt nie chce.
Ta, wiecznie porzucana.
Żyję w tej ciszy. Otacza
każda rzecz, każdą nazwę.
Odczuwam tę samą szczęśliwość,
którą czułam dawniej, dawnej. Powiem ci,
że da się tu żyć.
Że bieda czyni obfitość prawdziwą.
Wstrzymuje księżyc, jak widziałam.
To nie miejsce wygnania, o tej godzinie,
wśród tych widoków. Jeśli piorun zniszczy pola,
jeśli doskonały ogień trawi drzewa,
jeśli zabijają uczciwego człowieka
wzbraniając mu modlitwy,
nawet wtedy, prawdą jest, że kamienie
dają wodę i radość, którą możemy dosłyszeć.
Ciągle możemy wejść do rzeki, zanurzyć się.
