Max Blecher

1909-1938, Rumanía

Trad. Joaquín Garrigós

Poema

1

Tu mirada interior lleva una barca y me la envía
cargada de terciopelo de ojos negros y diamantes
menudos de tantos sueños y tantos abismos ayer al anochecer
se ahorcó un ángel en un momento de felicidad
y sus alas caídas chirrían bajo tus pies en
la nieve cuántas flores cuántas ramas cuántos dedos.

Tłum. Ada Trzeciakowska

Wiersz

1

Twoje wewnętrzne spojrzenie niesie łódź i mnie ją wysyła
obciążoną aksamitem czarnych oczu i maleńkich diamentów
tylu snów i tylu przepaści wczoraj o zmroku
powiesił się anioł w chwili szczęścia
a jego opadłe skrzydła chrzęszczą pod stopami w
śniegu ile kwiatów ile gałęzi ile palców.

Fotograma de La jetée de Chris Marker

Videopoema a base de escenas de L’Atalante de Jean Vigo (1934) puestas en el orden y contexto distintos.

Un comentario sobre "Max Blecher"

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s