1960 – , Polonia
Trad. Ada Trzeciakowska
Banquete
Cuando pintó el banquete, sabía que no podía
faltar de nada: la mesa como un oscuro nogal
se derramaba a través de los ventanales. Después de pensarlo mucho,
ordenó desde la mesa a los invisibles sirvientes que lo recogieran todo,
y él se pasó toda la noche preparando el lienzo.
Al banquete le faltaba muerte. Así que empezó desde el principio
y cuando la mesa surgió de nuevo, se sentó junto a ella
engalanado de oro y seda con dos puñados de ceniza
Pinturas de Agostino Arrivabene y fotografía de Julia Hetta
Uczta
Kiedy malował ucztę, wiedział, że nie może
Zabraknąć w niej niczego: stół jak ciemny orzech
Rozlał się między okna. Potem myśląc długo
Ze stołu kazał sprzątnąć niewidzialnym sługom
A sam płótno noc całą dokładnie gruntował
Na uczcie brakło śmierci. Rozpoczął od nowa
I kiedy stół znów stanął, posadził u stołu
Strojne w złoto i jedwab dwie garści popiołu…
