1962 – , España
La deconstrucción o el amor
Amar es destruir: es construir
el hueco del no-amor,
amueblar con milagros la pira trabajosa
echando al fuego lenguas, carne de ojos vencidos,
piel jubilosa, dulce, nucas saladas, hombros temblorosos,
incinerar silencios y comprobar la altísima
calidad combustible del lenguaje.
Hay estadios del cuerpo a cuerpo a cuerpo
que no alcanzaron nombre en el origen.
Y quién inventa hoy
vocablos para el quicio
fragante de una piel, nombres para los grados de tersura,
acidez o tibieza de un abrazo, quién justificaría
las palabras-tatuaje, las palabras tenaces como un piercing,
las palabras anfibias e ilegítimas.
El poeta ha dejado junto a cada palabra
lo que cada palabra le pidiera al oído:
derramarse indecible en otro cuerpo
o estallar en un verso como válvula.
El poeta, desnudo,
cuelga una percha en un árbol perdido
y las palabras van
al poema a vestirse.
Fotogramas de The Pillow Book de P. Greenaway y foto de Logan White
Tłum. Ada Trzeciakowska
Dekonstrukcja czyli miłość
Kochanie to destrukcja: to wznoszenie
wgłębienia z nie-miłości,
meblowanie cudami żmudnego stosu
rzucając w ogień języki, mięso zwyciężonych oczu,
radosną skórę, słodycz, słony kark, drżące ramiona,
to kremowanie milczeń i weryfikacja najwyższych
własności łatwopalnych języka.
Są stadia (od) ciała do ciała do ciała,
które nie sięgnęły po imię u źródeł.
A kto wymyśla dziś
wyrazy by opisać zawias z
pachnącej skóry, nazwy na stopnie gładkości,
kwaśności czy letniości uścisku, kto usprawiedliwiłby
słowa-tatuaże, słowa przywierające jak piercing,
słowa płazy i te nieprawe.
Poeta pozostawił przy każdym ze słów
to o co każde słowo poprosiłoby go na ucho:
nieopisane rozlanie się w innym ciele
czy wybuchnięcie wierszem jak zawór.
Poeta, nagi,
umieszcza wieszak na zagubionym drzewie
a słowa przybywają
do wiersza by się odziać.
