1977 – , Polonia/España
Resulta que ha habido un malentendido.
Se tomó literalmente lo que era sólo una prueba.
Los ríos volverán a sus orígenes,
El viento dejará de dar vueltas.
Los árboles no brotarán y volverán a sus raíces.
Los viejos correrán tras la pelota,
Se mirarán en el espejo y serán otra vez niños.
Los muertos se despertarán sin comprender.
Hasta que todo lo andado se desandará.
¡Qué alivio! Respirad, los que tanto habéis sufrido.
«Este mundo» Czeslaw Milosz (Trad. Xavier Farré)
Imborrable
Y si todo lo ocurrido se deshace,
los ancianos gatean como cachorros,
la tierra succiona el verdor de los helechos,
la carne de las cerezas huele a flores,
las ocas rezuman las nieblas de primavera.
¿Qué pasará con la fe y la esperanza
en aquel sentido inabarcable
que ha de dignificar la existencia?
Temo que el lúcido
saberme ensayado
por una categoría celeste
tiña mi mundo de
tristeza granate
imborrable.
Fotogramas de El color de la granada de S. Parajanov
Okazuje się, że to było nieporozumienie.
Dosłownie wzięto, co było tylko próbą.
Rzeki zaraz wrócą do swoich początków,
Wiatr ustanie w krążeniu swoim.
Drzewa zamiast pączkować będą dążyć do swoich korzeni.
Starcy pobiegną za piłką,
Spojrzą w lustro i znowu są dziećmi.
Umarli przebudzą się, nie pojmujący.
Aż wszystko, co się stało, wreszcie się odstanie.
Jaka ulga! Odetchnijcie, którzyście dużo cierpieli.
«Ten świat» Czesław Miłosz
Niezmywalne
A gdy się wszystko odstanie
starcy będą raczkować jak szczenięta,
ziemia z paproci wyssie zieleń,
czereśni mięso zapachnie kwiatem,
gęsi pochłoną wiosenne mgły.
Co z naszą ufnością
w ten sens nieobejmowalny
co trwaniu nadaje godności?
Czy to nie tak, że próba,
kategoria niebieska,
mój świat podbije
granatu smutkiem
niezmywalnym?
Foto propia. Povedilla.
