Arseni Tarkovski

Ya se fue el verano,
como si no hubiera sido.
Se está bien al sol,
pero no es suficiente.

Cuanto pudo cumplirse,
hoja de cinco dedos,
cayó recto a mis manos,
pero no es suficiente.

No se desvanecieron,
ni el mal ni el bien, en vano.
Todo ardió luminoso,
pero no es suficiente.

La vida, bajo el ala,
me amparó y me salvó.
Tuve suerte, en verdad,
pero no es suficiente.

No quemaron las hojas,
no quebraron las ramas.
Cristal, se lavó el día,
pero no es suficiente.

Вот и лето прошло,
Словно и не бывало.
На пригреве тепло.
Только этого мало.

Все, что сбыться могло,
Мне, как лист пятипалый,
Прямо в руки легло,
Только этого мало.

Понапрасну ни зло,
Ни добро не пропало,
Все горело светло,
Только этого мало.

Жизнь брала под крыло,
Берегла и спасала,
Мне и вправду везло. 
Только этого мало.

Листьев не обожгло,
Веток не обломало…
День промыт, как стекло,
Только этого мало.

Tłum. Paweł Laufer

Ot, i lato przeszło,
Jakby go nie było.
Ciepło w słońca smugu.
Lecz tego za mało.

Wszystko, co spełnić się mogło,
W me, jak liść pięciopalcy,
Wprost ręce wpadło,
Lecz tego za mało.

Na próżno, bo ani zło
Ni dobro nie przepadło,
Wszystko jasno płonęło,
Lecz tego za mało.

Życie pod skrzydła brało,
Strzegło i ratowało,
Naprawdę mi szczęściło.
Lecz tego za mało.

Listowia nie spaliło,
Gałęzi nie obłamało…
Dzień przejrzysty, jak szkło,
Lecz tego za mało.

Tłum. Beata Szulęcka

Lato właśnie minęło
Lub nie zdarzyło się wcale.
Słońce wciąż daje ciepło.
Tylko tego za mało.

To, co spełnić się mogło,
Jak liść z drzewa opadły,
W moich dłoniach spoczęło.
Tylko tego za mało.

Nadaremno ni dobro
Ani zło nie zetlało
Wciąż płonęło ich światło.
Tylko tego za mało.

Życie – brało pod skrzydło,
Strzegło mnie, ocalało.
Przyznam, że mi się wiodło
Tylko tego za mało.

Liści nic nie zwęgliło,
Gałązek – nie połamało…
Dzień obmyty – jak szkło
Tylko tego za mało.