1888-1965, Gran Bretania/ EE. UU.
Trad. Harold Alvarado Tenorio
Tierra baldía
Me diste por primera vez jacintos el año pasado;
ellos me llamaron la chica de los jacintos
-Pero cuando regresamos, tarde, del jardín,
tus brazos cargados de jacintos y tu pelo húmedo, no pude
hablar y mis ojos fallaban, no estaba ni
vivo ni muerto y nada sabía,
viendo en el corazón de la luz, el silencio.
Öd’und leer das Meer. [Vacío y desierto, el mar.]
(…)
¿Aquel cadáver que enterraste el año pasado
en tu jardín habrá germinado?
¿Florecerá este año?
¿O la escarcha ha estropeado su lecho?
¡Mantén alejado el perro, que es amigo del hombre,
o volverá a desenterrarlo con las uñas!
¡Tú hypocrite lecteur! -mon semblable-, mon frére!
Tłum. Czesław Miłosz
Ziemia jałowa I
Dałeś mi hiacynty rok temu pierwszy raz.
Nazywano mnie hiacyntową dziewczyną.
– Ale gdy wracaliśmy, późno, z Hiacyntowego Ogrodu
I miałaś pełne ręce, mokre włosy, ja nie mogłem już
Mówić i ćmiło mi się w oczach, i nie byłem
Żywy ani umarły. Nie wiedziałem nic,
Zapatrzony w serce światła, w ciszę.
Oed` und leer das Meer.
(…)
Ten trup, którego zasadziłeś zeszłego roku w ogrodzie,
Czy zaczął już kiełkować? W tym roku czy będzie kwitł?
Przymrozek nie zaszkodził? Dobrą ma kwaterę?
Och, trzymaj psa z daleka, to przyjaciel ludzi,
Bo grzebiąc, znowu na wierzch go wyrzuci!
Ty! hypocrite lecteur! – mon semblable, – mon frere!
