1960 – , Polonia
Trad. Manel Bellmunt Serrano (con cambios míos)
Sábado por la mañana
Me despertó la lluvia. El porche oscureció
y resbalaba como una cubierta. No tuve
que asomar la cabeza fuera del saco de dormir para saber
que el camino se había convertido en un río.
Pensé en los antiguos veleros ferreteados de latón,
en las chatas barcazas que morían en la arena,
en los bergantines piratas que se pudrían en los muelles de la infancia,
en todos esos buques inactivos y dispuestos.
Me sacó del lecho un estruendo
poderoso como una ballena situada entre dos montañas.
Los buharros seguían desde lo alto el rastro de los peces.
Encendí una hoguera en medio de la isla y me convertí en un náufrago.
Y como hubiese hecho cualquiera, busqué entre mis recuerdos
un salmo más ruidoso que la tormenta.
Pero después me dije:
No hagas ruido. Tienes todo de lo que no disponía Crusoe.
Y a medio día me acosté, casi feliz,
porque mientras no bajasen las aguas, podría soñar con un rescate.
Albufera de Valencia. Foto propia.
W sobotę rano
Przebudził mnie deszcz. Weranda była pociemniała
i śliska jak pokład. Nie musiałem
wychylać się ze śpiworów, żeby wiedzieć
że droga zmieniała się w rzekę
Pomyślałem o starych żaglowcach okutych mosiądzem
o płaskodennych łodziach umierających w piachu
o pirackich brygach butwiejących na kei dzieciństwa
o wszystkich okrętach bezczynnych i gotowych
Wypędził mnie z legowiska grzmot
wielki jak wieloryb sadowiący się między wzgórzami
Myszołowy frunęły śladem ryb
Rozpaliłem ogień w środku wyspy i zostałem rozbitkiem
I jak każdy rozbitek, szukałem w pamięci
psalmu głośniejszego od burzy
Ale potem powiedziałem sobie:
Nie rób hałasu. Masz przecież wszystko, czego nie miał Crusoe
I w środku dnia poszedłem spać, niemal szczęśliwy
że póki wody nie opadną, będę mógł śnić o wybawieniu.
