1902-1989, Cuba
Canción

¡De qué callada manera
se me adentra usted sonriendo,
como si fuera
la primavera!
(Yo, muriendo.)
Y de qué modo sutil
me derramó en la camisa
todas las flores de abril.
¿Quién le dijo que yo era
risa siempre, nunca llanto,
como si fuera
la primavera?
(No soy tanto.)
En cambio, ¡qué espiritual
que usted me brinde una rosa
de su rosal principal!
¡De qué callada manera
se me adentra usted sonriendo,
como si fuera
la primavera!
(Yo, muriendo.)
Tłum. Ada Trzeciakowska
Pieśń
W jaki to dyskretny sposób
pani we mnie zagłębia się uśmiechając,
jakby była pani
wiosną! (Ja, umierając)
W jaki to subtelny sposób
rozsypała pani na mej koszuli
te wszystkie kwietniowe kwiaty.
Któż pani powiedział, że śmiechem
jestem zawsze a nigdy płaczem,
jakbym był
wiosną? (Aż tyle nie znaczę.)
Więc jakże to szlachetne,
że ofiaruje mi pani różę
z pani najpiękniejszego krzewu!
W jaki to dyskretny sposób
pani we mnie zagłębia się uśmiechając,
jakby była pani
wiosną! (Ja, umierając)
En la voz de Pablo Milanés…maravilloso poema.
Gracias, a mí también me ha seducido 🙂