Pedro Salinas

Perdóname si tardo algunos años

Fragmento

He mirado las manos, muchas manos.
Las manos son muy grandes y se puede
dejar a un ser entero en unas manos,
lo mismo que se deja
nuestro futuro si tenemos fe,
en nombres de dos sílabas abiertas.
Pero las manos casi nunca saben
estar abiertas, siempre tienen ansia
de apresar, de cerrarse, haciendo suyo
eso que en ti no quiere ser de nadie
y que igual que los ampos de la nieve
a mí se me deshizo entre los dedos
por quererlo guardar. No encontré unas
que supieran estarse, invariables,
tal como tú las quieres, todas palma,
como están las llanuras para el cielo
que en ellas vive eternamente libre,
entregado a su azul.
Y además en las palmas
hay líneas extrañas
que marcan rumbos y que trazan sinos,
que no entendemos bien. Y si te dejo
quiero dejarte en algo
tan terso como un lago
antes del primer viento de este mundo,
donde tú sola inventes tu destino.
Unas manos conozco
donde podrías descansar a gusto,
si no fueran las mías. ¡Sí, qué sueño
entregarte a mis manos,
como si fueran otras, y otro yo!

Mi videopoema, adaptación de este fragmento del texto de P. Salinas
Wybacz mi jeśli zajmie mi to kilka lat

Tłum. Ada Trzeciakowska

Oglądałem ręce, tak wiele rąk.
Ręce są bardzo przepastne i można
rękom powierzyć istotę kompletną,
prawie jak powierza się
przyszłość, jeśli pokładamy ufność,
w nazwy o dwóch sylabach otwartych.
Jednak ręce tak nieczęsto potrafią
pozostawać otwarte, zawsze pragną
zacisnąć się, zamknąć, uczynić własnym
to co w nas nie chce być niczyje
i co zupełnie jak płatek śniegu
rozpłynęło się między palcami kiedy
chciałem to zachować. Nie ma rąk
które umiałyby trwać sobie, niezmienne,
twoje upragnione, całkiem tylko dłonie
tak jak istnieją równiny dla nieba
które w nich żyje się wiecznie wolne,
oddane błękitowi.
Nadto na dłoniach
są pewne dziwne linie
które znaczą kursy i kreślą losy,
niezrozumiale. I jeśli im Cię powierzę
chciałbym oddać cię
im gładkim jak jezioro
przed pierwszym powiewem tego świata,
byś wymyśliła tam twe przeznaczenie.
Znane są mi te ręce
mogłabyś tam odpoczywać do woli,
gdyby nie były moje. Cóż za marzenie
oddać cię w me ręce,
jakby były inne, jakby innym był ja!

Wideopoezja

Deja un comentario

Related Post

Jorge UrrutiaJorge Urrutia

1945 – , España (Madrid) Tiempo del espacio A place. Where none. For the body. To be in.                                             Move in. Out of. Back into. No. No out.                                              No back. Only